Społeczeństwo informacyjne to kolejny, po społeczeństwie przemysłowym, etap na drodze rozwoju ludzkości. Informacja traktowana jest tutaj jako największe dobro o charakterze niematerialnym, uchodzi ona za wyjątkowo cenny towar. Powszechny dostęp do pozyskiwania i rozpowszechniania informacji pozwala na rozwój we wszystkich dziedzinach życia (medycyna, kultura, ekonomia, nauka, technologia, praca zawodowa).

Określenie „społeczeństwo informacyjne” funkcjonuje od 1963 roku. Po raz pierwszy użył go Japończyk Tadao Umesao w artykule na temat ewolucji społeczeństwa dzięki technologii informatycznej, a szerzej rozpowszechniła je rozprawa „Wprowadzenie do teorii informacji” (1968) autorstwa Kenichia Koyama.

Alain Minc i Simon Nora – dzięki nim termin „społeczeństwo informacyjne” dotarł do Europy pod koniec lat 70. Z  kolei w Stanach Zjednoczonych pojawił się za sprawą prac Macra Uri Porata i Fitza Machlupa.

Wiek XX to czas wielu wielkich odkryć naukowych i technicznych; radio, telewizja i telegraf stały się nośnikami informacji; ludzie są już nie tylko odbiorcami, ale również sami zaczynają brać aktywny udział w przekazywaniu wiedzy; kultura dociera do większej grupy osób.

Przełom XX i XXI wieku znacznie podniosły wartość informacji, stała się ona wręcz jednym z fundamentów oraz zasobów funkcjonowania całych gospodarek światowych; wiedza pozwala na ciągły rozwój technologiczny, co przyczynia się do wzrostu jakości życia, komfortu i zamożności ludzi (automatyzacja pracy, sprawna komunikacja, zmiana gospodarki z produkcyjnej na usługową) w poszczególnych krajach.

Wiek XXI przyniósł gwałtowny rozwój w dziedzinie techniki komputerowej i rewolucji informatycznej; Internet jako „globalna wioska”; na każdej płaszczyźnie życia widać dążenie do innowacyjności; informacja jest tutaj kluczowym elementem społeczno-ekonomicznej działalności i zmian.

Informacja ma wymiar:

• ekonomiczny (wytwarzanie informacji oraz technik informacyjnych)
• społeczny (wykształcenie społeczeństwa pod względem technologii informatycznych)
• kulturowy (odpowiedni stopień kultury informacyjnej)
• technologiczny (dostęp do urządzeń, które umożliwiają przetwarzanie informacji oraz gromadzą je).

Informacja jako:

• podstawa pracy i sposób zarabiania pieniędzy (aspekt ekonomiczny)
• kreowanie rzeczywistości poprzez stale rozwijająca się technikę (aspekt techniczny)
• prawo każdego obywatela (aspekt demokratyczny)
• droga do wiedzy, umiejętności, rozwoju (aspekt edukacyjny).

Wyznaczniki społeczeństwa informacyjnego:

• wysoko rozwinięty sektor usług nowoczesnych (bankowość, finanse, telekomunikacja, informatyka, badania i rozwój, zarządzanie)
• gospodarka oparta na wiedzy
• wysoki wskaźnik osób uczących się
• umiejętność posługiwania się informacjami i wiedzą na potrzeby analizowania, argumentowania i komunikowania w procesach stawiania, interpretowania i rozwiązywania problemów w różnych sytuacjach
• proces decentralizacji społeczeństwa
• urozmaicanie życia społecznego
• istnienie społecznej oceny polityki rządu
• zdolność do kreowania wiedzy naukowej, informacji użytecznej i aktualnej, wiarygodnej oraz kompletnej
• komunikacja interpersonalna oparta na mądrości, nowoczesnych metodach, wiedzy naukowej.

„Płace od A do Z w 2024”,  Monika Cieślak – uaktualniona i rozszerzona publikacja wydawnictwa HR Services

Stan prawny: 1 luty 2024 rok

Autorka w przystępny i szczegółowy sposób przedstawia, jak naliczać i wypłacać wynagrodzenia z uwzględnieniem aktualnych zasad, omawia również nowe wytyczne związane z odliczaniem kwoty wolnej od podatku.

Interesująca pozycja dla każdego, kto chce poznać najnowsze indywidualne interpretacje oraz interpretacje ZUS.

W książce znajdziemy m.in.:

• zestawienie zmian w naliczaniu wynagrodzeń, które obowiązują od początku 2024 roku
• wykaz obowiązków pracodawcy w zakresie kadr i płac
• szczegółowe podsumowania najważniejszych tematów
• omówienie podstaw prawnych naliczania wynagrodzeń z tytułu umowy zlecenia, umowy o dzieło, powołania na członka zarządu i członka rady nadzorczej, umowy o praktykę absolwencką
• pytania i odpowiedzi uwzględniające aktualne orzecznictwo wraz z pismami urzędowymi
• zagadnienia rozliczania wpłat do PPK na liście płac.

Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w biurze związane są przede wszystkim z organizacją przestrzeni biurowej. Regulacje prawne nakładają na pracodawcę obowiązek zapewnienia takich warunków, które ograniczą możliwość wypadku.

Istotne jest zatem:

Właściwe oświetlenie – pracownicy powinny mieć zapewniony dostęp do światła naturalnego; pomieszczenia muszą być także zaopatrzone w oświetlenie sztuczne (ogólne i punktowe), którego natężenie mieścić się w przyjętych normach 500-200 lx

Możliwość swobodnego przemieszczanie się; docieranie do stanowiska pracy nie może być utrudnione poprzez brak wolnego miejsca na podłodze

Optymalna temperatura pomieszczeń pracowniczych powinna wynosić minimum 18 stopni Celsjusza; osiągnąć ją można stosując klimatyzację, wentylacje mechaniczną czy wentylację z cyrkulacją powietrza

Szkolenie z zakresu BHP – wstępne przed rozpoczęciem wykonywania czynności zawodowych oraz okresowe w formie kursu lub seminarium; pracownik powinien zostać poinformowany o obowiązkach i odpowiedzialności w związku z zasadami BHP, o czynnikach zagrażających bezpieczeństwu na stanowisku, w miejscu pracy

Budynki użytkowe, w których znajdują się pomieszczenia administracyjno-biurowe powinny być zaopatrzone w: wodę zdatną do spożycia, instalację do ogrzewania, właściwą wentylację i klimatyzację i być wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami

Stanowisko pracy – powinno być tak zorganizowane, aby w ja najmniejszym stopniu narażać układ mięśniowo-szkieletowy oraz wzrok podczas wykonywania obowiązków zawodowych

Praca biurowa należy do prac o niskim prawdopodobieństwie doznania uszczerbku na zdrowiu, jednak należy zachować ostrożność podczas wykonywania codziennych obowiązków. Każdy pracownik zobligowany jest do przestrzegania zasad BHP i przepisów przeciwpożarowych w miejscu pracy.

Czynniki uciążliwe w pracy biurowej:

• hałas – emitowany przez komputery i inne urządzenia (drukarki, niszczarki, wentylatory)
• obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego wywołane przez wymuszoną pozycję ciała podczas pracy przed komputerem
• niewłaściwa temperatura w pomieszczeniu
• niedostateczne lub nadmierne oświetlenie

Choroby zawodowe (choroby układu ruchu, choroby układu wzrokowego, alergie, zespół cieśni nadgarstka, zespół rowka nerwu łokciowego) i inne dolegliwości (bóle głowy, nóg, kręgosłupa, bóle i łzawienie oczu, stres, nerwice, depresje, syndrom chronicznego zmęczenia, wypalenie zawodowe, otyłość).